In mijn vorige blog schreef ik dat ik druk bezig was met en bezoeken van projecten en de juiste informatie verzamelen zodat ik een request kon indienen bij Stichting Vivant. Gisteren avond hebben alle leden van deze Stichting een bijeenkomst gehad en besloten om alle een bijdrage te leveren!!!

Dus:

- Weebalefoundation krijgt support om meer schoonwatertappen te plaatsen,

- Bright Parents Junior School (voor de arme kinderen) krijgt hulp voor het bouwen van een keuken voor de 130 and counting boarding kids,

- Salaam school voor blinden krijgt Braillepapier voor het komende school jaar,

- Memory books krijgt hulp voor hun projecten en

- het ziekenhuis waar ik in werk krijgt een nieuwe röntgencassette!!

De komende dagen zal ik met al deze projecten contact opnemen om ze het goede nieuws te vertellen en om de inkopen te gaan doen.

Afgelopen dinsdag, eergisteren, ben ik verhuisd. Ken en Deanna konden mij voor de komende paar dagen wel onderdak bieden. Het is er erg gezellig. Ik leer door alle gesprekken ook nog veel van Amerika en krijg leuke weetjes te horen over Uganda. Ze zijn al vaak hier op bezoek geweest en hebben sinds kort hier een huis gebouwd. Daarnaast kunnen ze super koken dus kom ik terug met wat Oegandese maar ook Amerikaanse recepten. En ’s avonds, na mijn hete douche, spelen we spelletjes, kletsen we nog meer of zitten we lekker op de bank te rusten. Ze wonen wel iets verder van het ziekenhuis. Ik loop er 1 uur op om van hun voordeur naar de röntgenkamer te gaan. Maar hé, ik ben 40+ km per dag gewend toch ;). Grapje. Maar ik vind het goed te doen. Zo kom ik tenminste een beetje meer in beweging. Ik mis de sportschool wel hoor.

Oh en ik heb geluk!!! Want heel toevallig, is het vandaag Thanksgiving, en Ken en Deanna vieren dit natuurlijk. Ik had sowieso niet gedacht dat ik ooit Thanksgiving zou vieren, laat staan in Oeganda.

Sommige weten het verhaal al, maar voor degenen die dat nog niet wisten:
Van het weekend kwamen Krista en ik een meisje tegen dat al 10 maanden zwanger was en waarvan de baby maar niet wilde komen. Ze heeft geen familie en is ‘mentaly ill’, net als haar overleden moeder. Het was moeilijk om het verhaal compleet te krijgen maar het kwam erop neer dat ze verkracht was en later kregen we te horen dat ze pas 15 jaar is. Ze had geen geld om naar het ziekenhuis te gaan, dus zou dit nog goed een olifanten-zwangerschap kunnen worden. Dit is natuurlijk een verschrikkelijke situatie die te vaak voorkomt. Krista zetten alles op alles om geld voor haar in te zamelen, zodat ze een keizersnee kon ondergaan. En met geluk belde een sponsor Krista waarna dit meisje de volgende dag naar het ziekenhuis in Mukono kwam. De operatie is goed gegaan, beide zijn gezond en het baby’tje en de moeder mogen morgen ochtend naar huis.