Mijn eerste dagen op het ziekenhuis

Afgelopen vrijdag was ik begonnen met mijn vrijwilligerswerk. We zijn inmiddels een week verder en ik heb al veel geleerd. Mijn eerste werkdag verliep… niet zoals het hoort te verlopen… In plaats van de patiënten helpen, was ik de patiënt. Ik had voedselvergiftiging opgelopen en kon op een gegeven moment niet eens meer stabiel op mijn benen staan. Ik kreeg 3 zwarte pillen die ik moest slikken. Eerlijkgezegd wist ik niet goed of ik het wel moest nemen of niet. Ik bedoel maar… Zwart is nu niet zo’n geruststellende kleur. Zeker niet wanneer de dokter zegt: “I hope you don’t die”. De pillen maakte me in eerste instantie nog duizeliger. Er werd zo snel mogelijk een bed geregeld en na een ruim uur rust probeerde ik wat voedsel weg te werken. 3 hapjes brood was meer dan genoeg. Ik voelde dat mijn maag er problemen mee had maar daar bleef het bij. De rest van de dag heb ik vooral gekeken en twee dagen later kon ik weer springen ;)

Maandag, de 2e werkdag, mocht ik de foto’s zelfstandig ontwikkelen, en maakte ik de echo’s van de abdomen waarbij de radioloog toe keek en beoordeelde. Hij gaf me veel informatie en ging wat dieper in op de zwangerschapsecho’s.

Dinsdag, de 3e werkdag. Ik mag zelfstandig zwangerschapsecho’s maken. De radioloog controleert me daarna of vergelijkt mijn bevindingen en metingen met de zijne. Maar ik heb in elk geval al op een aantal patiënten zelf de femur, het abdomen en de hoofdmetingen kunnen uitvoeren. Qua het maken van röntgenfoto’s vind ik het eerlijk gezegd nog iets lastiger. Ze hebben hier andere protocollen waarvan ik nog niet alle criteria weet. Ze zijn enigszins logisch maar niet altijd even praktisch. Daarnaast hebben ze andere kV en mAs instellingen. Dus wanneer ik de patiënt gepositioneerd heb past hij altijd nog iets aan. Maar goed, is dat niet overal zo? Tijdens mijn stage moest het ook altijd meer links als het rechts was en meer rechts als het links was… Als jullie begrijpen wat ik bedoel.

Woensdag, de 4e werkdag. Nog meer zwangerschaps echo’s gedaan en nu ook zelfstandig een paar foto’s waarna ik samen met de radioloog de beelden beoordeel.

Donderdag, de 5e werkdag. Vandaag de laatste van de week. Morgen iets eerder weekend! Deze dag heb ik weer veel zwangerschapsecho’s gedaan. En het een en ander geleerd over de pathologieen in de baarmoeder. Ook enkele foto’s. Maandag en dinsdag zijn relatief drukke dagen. Vandaag kwamen er maar 3 patienten voor een foto.... Maar goed, des te meer tijd voor het leren uit boeken. De radioloog vind dat ik patienten al mag diagnostiseren, ondanks dat ik hem vaak genoeg moet vragen wat het is dat ik zie (al zijn benamingen zijn ook anders dan die wij gebruiken in NL, ookal gebruiken ze hier ook latijn en engels). Conclussie, ik ga geen enkele patient naar huis sturen voordat de radioloog er ook naar heeft gekeken. Tijdens de lunch gebeurde iets leuks, wat ik niet verwacht had. Een kindje kwam naar me toe, vroeg hoe het ging en knielde. Hier knielen kinderen voor hun ouders en vrouwen voor elkaar wanneer ze je respect willen verdienen of wanneer ze je willen bedanken. Ook vrouwen van een lagere stand knielen wel eens voor andere. Een random kindje kwam dus naar mij toe om respect te vragen.

Morgen een heerlijk verwen weekend. Ik zal achteraf wel laten weten hoe het is geweest!!

Groetjes, knuffels en kusjes uit Uganda!!!